Het Middeleeuwse beeld van Maria stond oorspronkelijk in Keins. De kapel die voor haar gebouwd is zou samen met de put op een leylijn liggen. Dat verklaart de verhalen over wonderen en geneeskrachtig water. Het is even zoeken naar het juiste adres. Met 'Westfriesedijk 2a, Schagen' breng het navigatiesysteem ons niet op de goede plek. We hebben nog zo'n 17 kilometer te gaan. Die dijk is niet helemaal uit de lucht gegrepen, want aan het begin ervan kruist deze met het adres Keins 2a, Schagen. We vinden het kapelletje vlak om de hoek bij een boerderij. Gevonden!...

Dit blog is een uitbreiding op: Eigenlijk kwam ik voor die ene Maria




Het Mariabeeld en de put

Het Mariabeeld duikt op uit het water rond het jaar 1510. Het wordt gevonden aan de Westfriesedijk bij Keins. Is ze afkomstig van een Portugees zeilschip zoals ze zeggen? Nadat het is schoongemaakt in de dichtst bijzijnde put verblijft het beeld tijdelijk in een huisje op de dijk. Tot ze in 1519 in een eigen kapelletje geplaatst wordt. Zoals dat vaker gebeurt wordt dit gebouwtje in het kader van de Reformatie verwoest en later weer opgebouwd.
In het nieuwe kapelletje komt een nieuw Mariabeeld. Daar heb ik me even het hoofd over gebroken. Het eigenlijke beeld staat toch in Hoorn? Waarom niet gekozen voor een kopie?
Na wat zoeken wordt me duidelijk dat die keuze er niet was. Maria blijkt na de verwoesting verdwenen om pas rond 1930 weer tevoorschijn te komen uit het water. Uit een sloot dit keer. Je zal haar maar tegenkomen tijdens je werkzaamheden. Vanaf dit tijdstip huist ze nog een kleine zeventig jaar bij de vinder. Pas in 1997 wordt ze door de familie in bruikleen gegeven aan het Museum in Hoorn. En dan staat de nieuwe kapel er al lang en breed. Mét een nieuwe Maria...



De wonderen zijn de wereld nog niet uit

De kapel waar het oude Mariabeeld thuishoort ligt samen met de waterput op een leylijn. Het water ervan wordt al vanaf het begin als geneeskrachtig beschouwd. Het destijds gevonden Mariabeeld is ook in deze put gereinigd. Begonnen toen de genezingen en gebedsverhoringen of had het water uit de put voor die tijd al een geneeskrachtige werking? En maakt het uit voor het verhaal?
Zowel de kapel als de put staan op een leylijn. Sta je rechts van het altaar bij het raam, dan voel je de energie heel sterk. Eigenlijk is het dan ook niet erg verwonderlijk, als je beseft dat je vanuit dat raam bijna recht op de put kijkt. Ook hier is de energie sterk aanwezig. In de kapel staat een emmer met bronwater uit de put. Niet van drinken, is het advies. Ik krijg dan zelf altijd even de neiging :-).

---

Adres

Mariakapel in Keins:  Keins 2a, 1741 NR Schagen. Website

Noten

Keins ligt op een lange leylijn die loopt van Santiago de Compostella naar Archangelsk.
Onderstaande kaart laat een stukje hiervan zien.
Een grotere kaart vindt je op deze site van Ton van der Leeden
Websites

https://www.rkkerkschagen.nl/mariakapel-de-keinse/
http://www.lichtoplegenden.nl/maria-van-keins/
Zie ook websites vorig blog: Eigenlijk kwam ik voor die ene Maria

Op een zonnige maandag belanden we enigszins onverwacht in Edam. Daar bezoeken we 's middags de Sint Nicolaaskerk aan de rand van het dorp. Er is veel moois te zien, waaronder bewerkte pilaren en bijzondere glas-in-lood ramen. Maar het allerleukste vind ik de legende van de stier en de kerk...

De legende van de stier in Edam

De legende vertelt dat de bouwheren het niet eens konden worden over de plaats waar de nieuwe kerk moest komen. Zo werd er besloten om een stier los te laten in het midden van de stad. Deze legde zich ter ruste op een verhoging in het noorden. Dit werd gezien als de goede plaats om de kerk te bouwen. Zo komt het dat de Grote Kerk of Sint Nicolaaskerk aan de buitenrand van het dorp staat en niet in het centrum. In het wapen van Edam staat een stier centraal. Kan toeval zijn?
In de brochures van de kerk vinden we de toevoeging dat 'de bouw van de nieuwe kerk deel uitmaakte van een weloverwogen stadsuitbreiding aan het begin van de 15 de eeuw'. Het eerste kerkje moet echter al ver voor die tijd gesticht zijn.

De legende van de ossen in Nijland

Ook aan de Sint-Nicolaaskerk in Nijland is een zelfde legende verbonden. Twee aan elkaar gebonden ossen moesten de goede plaats voor een nieuwe kerk bepalen. Hier was geen onenigheid over de plaats, maar werd het werk dat overdag tot stand kwam tot drie keer toe afgebroken. De ossen trokken een kar vol bouwmaterialen en werden losgelaten om hun eigen weg te zoeken. Ze werden de volgende morgen terug gevonden in een rietpoel. Daar werd de nieuwe kerk gebouwd. De ossen hadden brandende waskaarsen tussen hun hoornen. Ik vind het een geweldig verhaal!

Gewijd aan Sint Nicolaas

De Grote Kerk in Edam is gewijd aan Sint Nicolaas. Hij was onder meer de beschermheilige van schippers, scheepsbouwers, vissers en handelslieden. De bevolking van Edam, havenstad,  kon zijn bescherming dan ook goed gebruiken.
In het hoofdstukje gewijd aan de bouw stuit ik op de volgende tekst: 'Op de avond voor 6 december werd met enige ceremonie een staf in de grond gestoken op de plaats waar het hoofdaltaar zou komen te staan. De eerste zonnestralen die de volgende morgen op de staf vielen veroorzaakten een schaduwlijn. Die lijn noemde men de levenslijn van de kerk'. Deze lijn werd doorgetrokken over de hele lengte die de kerk moest krijgen. Het bevestigt de wijding aan de goedheiligman, waarvan we allemaal de 'verjaardags'datum kennen 😁.

Leuk, denk ik.  Maar klopt het ook? Ik onderzoek de ligging van de kerk op de plattegrond. Op het eerste gezicht loopt de lengte-as min of meer oost - west. Met de oostelijke kant iets opgeschoven naar het noorden, maar deze marge is maar klein.
Om een kerk precies oost-west uit te lijnen kon de bouw het beste beginnen op 21 maart (of 21 september). Dan staat de zon exact in het oosten. Eventuele afwijkingen hebben dan te maken met energiestromen die de kerk voeden.

De stier, het altaar en de 'Nicolaas'lijn

Die 'Nicolaas'lijn zit me toch niet lekker. Ik probeer me een beeld te vormen van de ligging. Op 6 december naderen we midwinter en komt de zon een stuk lager op, in het zuid-oosten. De lijn van de staf van Sint-Nicolaas loopt dus niet synchroon met de middellijn van de huidige kerk, is mijn voorzichtige conclusie.
Kruist deze 'Nicolaas'lijn de belangrijkste eerste energiestroom? En hoe wisten ze dan precies waar het altaar moest komen?
'Dieren prefereren vaak een leycentrum. Bekend is dat ossen en koeien bij voorkeur op een knooppunt gaan liggen. Duizend jaar geleden bepaalden ossen waar een kerk moest komen en de plaats van het altaar' lees ik in een stukje over leylijnen en heiligdommen (bron). 
Dat brengt me terug bij de legende van de stier. Als de plaats waar de stier ging liggen gezien werd als het beste plekje, moet dat ook de beste plek voor het altaar geweest zijn. Dan snap ik ook waarom die staf daar  in de grond werd gestoken...

Het altaar en de zon

Het altaar op het knooppunt wordt beschenen door de zon op het moment van de bouw van de kerk. Zou het dan ook nu nog de eerste stralen op die decembermorgen opvangen door bv een raam? 
In vroegere tijden werden bepaalde beelden en altaren bij opkomst door de zon beschenen, lees ik bij Mellie Uyldert. 'Op dat tijdstip werd op die plek een bijbehorend feest gevierd'. Ik herinner me de kerkmis in Orcival waar de zon op 15 mei precies op het altaar scheen. Alléén op die dag en dan ook nog precies om twaalf uur. Geldt dat ook voor deze kerk? Over het feest hoef ik mijn hoofd niet te breken 😃.

Een oude kerk

Onder de eerste plattegrond op het informatiebord staat het jaar 1475 vermeld. In de kerk zelf zijn resten van fundamenten gevonden uit ongeveer 1320. Dat scheelt dus zo'n anderhalve eeuw. Vermoedelijk dateert de bouw van het eerste kleine kerkje uit het begin van de 14de eeuw.
Kerken werden in de Middeleeuwen niet zomaar gebouwd. Bouwplaatsen werden met zorg uitgekozen. Niet alleen de energie van de aarde, maar ook die van de zon speelde een belangrijke rol.
Op internet vind je de Grote of Sint-Nicolaaskerk genoemd op verschillende sites over leylijnen.

Stadia kerkenbouw

Prachtig bewerkte pilaren

  

Details pilaren

---

Adres

Grote Kerkstraat 57, 1135 BC Edam

Noten

Onze voorouders bouwden tot 1350 hun heiligdommen bij voorkeur op krachtplaatsen (lees: voor-christelijke heiligdommen, leylijnen, leycentra). Van runderen is bekend dat ze graag op knooppunten van leylijnen gaan liggen.
Het verhaal van een stier of os die de plaats van een stad of kerk bepaalt door er te gaan liggen komt regelmatig terug in verschillende bronnen.
Dieren hebben een speciale voorkeur voor bepaalde plaatsen. Runderen, honden en paarden zoeken plaatsen waar de energie 'yin' is. Daarentegen worden katten, mieren, bijen aangetrokken door 'yang' energie.

Bronnen

Brochure: Grote Kerk Edam (Uitgave: Stichting Vrienden van de Grote Kerk)
Brochure: De grote kerk van Edam (vereniging Oud Edam)
Mellie Uyldert - Aardes levend lichaam

Eerdere blogs

Een bijzonder moment in Orcival 

Websites

Legende Edam bron 1
Legende Edam bron 2 
Legende kerk Nijland  bron 1
Legende kerk Nijland bron 2 
Sint Nicolaas beschermheilige
Leylijnen en heilige plaatsen bron 

---