Mijn blik wordt gevangen door de donkerrode zuilen, die voor een intieme sfeer zorgen. Een mooie tegenstelling met het hoge, lichte koor in het Oosten. Vier oude, ongekleurde exemplaren leunen twee aan twee wat vermoeid aan de kant. Te gevaarlijk om ze als steunpilaren te behouden en vervangen door nagemaakte nieuwe. 

Donkerrode zuilen geven sfeer aan de ruimte

Ik werp een snelle blik in de kleine tentoonstellingsruimte met gevonden voorwerpen. Gevonden bij de restauratie wel te verstaan. Daar vangen twee bijzondere tegeltjes mijn aandacht door hun mooie kleuren en bijzonder motief. Na deze eerste verkenning brengen mijn voeten me naar de crypte. Voor mij het belangrijkste deel van een kerk.

Twee bijzondere tegeltjes in de tentoonstellingsruimte

Ze vangen mijn aandacht door hun mooie kleuren en bijzonder motief

Crypten hebben een magische aantrekkingskracht op mij. Vaak het oudste deel, soms overblijfsel van een oudere kerk. Ruimtes, die zeker weten verbinding maken met de energie van de aarde en zorgvuldig gebouwd op een vooraf bepaalde plek. 

De crypte van de Pieterskerk is donker en verlaten. De sarcofaag van bisschop Bernold staat achterin, beschenen door het licht van de zon door vrolijk gekleurde ruitjes. Onder zijn verantwoordelijkheid vond de bouw plaats en op een oude tekening is hij afgebeeld tijdens de wijding van de kerk. 

De zuilen van deze crypte zijn niet gekleurd. Twee aan twee zijn ze bewerkt met verschillende motieven. Ik speur naar de symboliek ervan. Duiden ze op de energiestromen ten tijde van de bouw? Ik heb vandaag alle tijd, dus zink ik neer op een van de bankjes om de stilte op me in te laten werken. 

Ik neem de aarde energie waar bij mijn voeten en lichtere bij mijn hoofd. Plaats en sterkte verschillen. De lichte energie lijkt vanaf de middenas iets verschoven naar rechts. Na een tijd begeef ik me weer naar de bovenruimte. De stille, donkere crypte voelt duidelijk anders aan dan het hoge koor in de kerk, waarvan ik op de foto het licht niet kan vangen. 

Twee aan twee zijn de zuilen bewerkt met verschillende motieven

Midden achter de lege sarcofaag van de Bisschop

De zuilen van deze crypte zijn niet gekleurd              Twee aan twee tonen ze verschillende motieven

Duiden de motieven op energiestromen ten tijde van de bouw?

Zorgen de rode pilaren voor een sobere sfeer, het koor geeft je een licht gevoel. Zo ruim en licht is het niet altijd geweest. In de Middeleeuwen werd het zicht beperkt door een gedeeltelijke afscheiding. Zo ging dat toen. 

Na de Reformatie werd het koor weg gebouwd en bestemd als kosterswoning. Lekker plekje om te wonen lijkt me :-).

Oorspronkelijk was het koor op Middeleeuwse wijze gescheiden van de kerk.

Boven het koor is bisschop Bernold afgebeeld tijdens de wijding van de kerk 

Het koor is ruim en licht

Bij de trap naar het koor vind ik met de hulp van de gids de vier zandstenen reliëfs die ik zoek. Daar zie ik de drie Maria's afgebeeld bij het lege graf. Een engel spreekt ze aan. Dat reliëf roept vragen op. De aansluiting met het Bijbelverhaal mist. Het was toch Maria Magdalena die de engel aantrof bij het lege graf? (1). 

Wat heeft de maker hiermee uit willen drukken? Drie Maria's? Maar wie is dan de derde? Ik kijk nog eens wat gerichter. Ze hebben alle drie een halo rond het hoofd en dragen alle drie een kruikje. Was het niet aan Maria Magdalena voorbehouden om te zalven? Zien jullie de verschillen die doen denken aan de drie levensfases van de vrouw: de Maagd, de Moeder en de Crone?

De engel bij het graf spreekt tot de drie vrouwen

Drie vrouwen bij het lege graf

Ik val voor de rode Maria op de rechter kruisingspijler

De Pieterskerk vormt het Oostelijke deel van het Utrechtse kerkenkruis

Bronnen Rode Maria

1: Margaret Starbird: De vrouw met de albasten kruik (1995, p.126). 

3: Het oudste geheim - Fysica van de heiligheid - Drs Sietse van der Tuin (2009, p.254)

E