De Dwarfie Stane is een uitgeholde steen op het eiland Hoy. Dat betekent dat we een extra veerpont moeten boeken vanaf onze verblijfplaats op het Mainland. En toch besluiten we deze overtocht te wagen omdat de Dwarfie Stane een bijzondere plaats moet zijn. Geluiden die je er maakt worden versterkt en bij heel lage tonen lijkt de steen zelf mee te trillen. In tegenstelling tot de naam (dwarfie betekent dwerg) zou de steen door een reus gevormd zijn als kraamkamer voor zijn zwangere vrouw. Maar wij lijken zelf wel reuzen in vergelijking met de maten van de holle kamer...
De steen is goed bereikbaar via een houten steiger
Op weg naar de Dwarfie Stane
We nemen de vroege veerpont naar het eiland Hoy, omdat ik er zo lang kan zijn als ik wil. We rijden een tijd lang parallel aan de kust om ten slotte een kleine weg in te slaan die naar de beroemde steen voert. Na een tijdje traceren we een auto achter ons. Het zal toch niet zo zijn dat er nu precies iemand ook deze steen wil bezoeken? Het blijkt de postauto te zijn die achter ons rijdt en we geven de chauffeur de gelegenheid om ons te passeren. Verder niemand te zien dus we hebben het rijk alleen. We hijsen ons in een regenpak omdat het echt niet anders kan en zoeken het begin van het pad aan de overkant.
'Er is een parkeerplaats aan de kant van de weg. Als je die oversteekt kun je de Dwarfie Stane bereiken via een houten steiger'. Het klopt helemaal, alleen is die houten steiger in mijn gedachten veel korter dan in werkelijkheid. De steen ligt een eind weg in de verte, maar is goed bereikbaar. Af en toe wordt de houten steiger vervangen door stenen, die ervoor moeten zorgen dat je niet wegzakt.
De steen is goed bereikbaar, maar ligt verder weg dan ik dacht
Drie kamers in een reuzensteen
Daar staan we dan bij de grote reuzensteen, waar je in moet kruipen, want de ingang is echt erg laag. De ruimte bestaat uit drie gedeeltes. Aan de rechterkant is een ruimte die je als bed kan bestempelen. Er is stro ingelegd en aan de bovenkant is er een soort verhoging die als kussen zou kunnen dienen. Als je goed kijkt zie je dat er hier namen in gekrast zijn.
Je moet over een stenen rand klimmen om er in te kunnen komen. Dat ga ik in dit geval niet proberen, want de ruimte is laag en klein, en de richel is aardig hoog. Zelfs met mijn lengte denk ik niet in het bed te passen. Erin klimmen zal nog wel gaan, maar ik voorzie capriolen om er weer uit te komen vanwege het lage plafond 😉.
Aan de andere kant is een soort lage drempel, waardoor je het idee krijgt dat de steen verdeeld is in drie ruimtes. Aan de ene kant leun ik tegen de wand, aan de andere kant zit mijn man een beetje gebogen tegen de zijwand van het tweede kamertje. We lijken zelf wel reuzen in deze kleine ruimte.
We lijken zelf wel reuzen in deze kleine ruimte
Zingen en hummen
Met de Dwarfie Stane is iets bijzonders aan de hand. De ruimte resoneert sterk en de geluiden die je maakt worden versterkt. Je voelt de lucht meetrillen. Hoe lager de tonen, hoe meer trilling je ervaart. De frequentie waarop de steen zelf mee gaat trillen is 116 Hz. En dat is zo laag, dat ik het niet kan bereiken. Ik kon vroeger bij het zingen tijdens de afwas wel de aluminium pannendeksels laten rammelen met mijn hoge stem 😉.
Het is heel bijzonder om te observeren hoe de klanken resoneren. Daarna zijn we een tijd heel stil om te voelen wat deze ruimte met ons doet.
Voor de zekerheid blijf ik naast het bed zitten
Grafkamer of inwijdingsplaats?
De ingang waar we door zijn gekropen was in eerste instantie afgesloten met een steen, die precies leek te passen. Die steen fungeerde dus als een goed sluitende deur. Het idee is ontstaan dat er misschien net ruimte genoeg was om voldoende lucht binnen te krijgen. Hoewel het op de foto's vrij licht is in de ruimte, stel ik me voor dat je in een zo goed als donkere ruimte was met alleen dat kiertje licht om adem te kunnen halen.
Het kan bijna niet anders dan dat dit een inwijdingsruimte is geweest. Het roept vragen in me op. Was je daar dan alleen? En wie haalde de steen daar weer weg? Of is het antwoord een stuk praktischer en was het een neolithische grafkamer, gehouwen uit één blok zoals verondersteld wordt? In ieder geval is het uniek in Groot-Brittannië.
De sluitsteen past bijna naadloos in de deuropening
De ingang bevindt zich in het westen
Drie heilige ruimtes
De resonantie van de Dwarfie Stane is vrijwel identiek aan die van de kist in de koningskamer van Gizeh. In Sardinië vind je dezelfde resonantie in de Domus de Jannas Salixi (kamers van de Faeries). Deze kamers zijn in dezelfde vorm uitgesneden. Sardinië is zogezegd de bakermat van deze plaatsen. Daar ben ik nog niet geweest. Maar onder het kopje 'websites' vind je er foto's van.
Gaat het hier om drie inwijdingsplaatsen? De legendes van reuzen vormen zowel in Sardinië als bij de Dwarfie Stane een gemeenschappelijke factor.
De link met de koningskamer in Egypte is voor mij de reden dat ik aan een plaats van inwijding denk.
De rand van de sarcofaag in de Koningskamer van de Piramide is hoger,
maar daar kon je makkelijker uit, desnoods met een beetje hulp
De ingang geforceerd
De ingang is tot zeker 1600 dicht geweest. Door een gat in het dak te maken wisten de eerste 'bezoekers' binnen te komen. Ze moeten teleurgesteld zijn geweest toen ze een lege ruimte vonden. Dan wordt de steen bezocht door William Mounsey. Hij liet zijn naam achter in wat we nu graffiti zouden noemen. Maar niet alleen zijn naam. In het Perzisch schrijft hij eronder dat hij er twee nachten in de ruimte gezeten had en geduld had geleerd. Wat had hij daar gedaan? Had hij een reis naar de Andere Wereld gemaakt?*
Graffiti op de zuidzijde van de steen
Een legende: De reuzen van Hoy
Op het eiland Hoy ligt een vreemde uitgeholde steen, als of het een kamer is. Er wordt gezegd dat hij gemaakt is door een reus, voor zijn vrouw die in verwachting was en voor hemzelf. Binnen in de kamer is er een stenen bed met een stenen kussen en aan een kant een uitholling voor de dikke buik van de vrouw. Hun mooie huis is er nog steeds en wordt de Dwergsteen genoemd. Aan die naam hoor je al dat het geen grote woning is voor een reus, laat staan voor twee.
De reus en zijn vrouw waren niet alleen op Hoy, zeker niet! Er was nog een andere reus, die zijn buurman en buurvrouw zo haatte dat hij ze wel vermoorden kon. Hij dacht dat als hij de andere twee doodde, hij de baas zou zijn van heel Hoy. Dan kon hij ook de mooie woning in bezit nemen die zijn rivaal gemaakt had. Het steenhuis had maar aan een kant een ingang. De boze reus nam een steen en bewerkte die zo dat hij precies in de opening paste. Hij klom naar de top van de hoogste heuvel en wachtte tot zijn slachtoffers naar bed waren. Toen hij er zeker van was dat ze goed ingestopt lagen deed hij de steen in zijn slinger. Hij zwaaide hem rond boven zijn hoofd en slingerde hem met al zijn kracht tegen de deur van het steenhuis.
Door het lawaai werd binnen de slapende reus wakker, die probeerde de steen uit de deuropening los te krijgen. Toen hij zag dat dit niet ging pakte hij zijn hamer en begon tegen het plafond van de kamer te slaan. Hij hamerde en hamerde tot hij een gat door het dak had gehakt. Hij klom naar buiten en rende woedend achter de andere reus aan. En als hij hem niet te pakken heeft gekregen rennen ze nu misschien nog.
Vertaald uit: The Mermaid Bride and other Orkney folk tales (zie bronnen)
Adres
Hoy, Stromness KW16 3NJ, Verenigd Koninkrijk
Bereikbaar vanaf de weg tussen Rackwick en Quoys, recht tussen twee heuvels.
Noot
* De resonantie frequentie is 116 Hz. Die resonantie fungeert als een schakelaar tussen de hersenhelften om een alternatieve bewustzijnstoestand mogelijk te maken.
Bron: Facebook: Radiant Resonance Sound Healing & Crystals 21 sept 2022
The Dwarfie Stane, Freddy Silva
Bronnen
Devereux, Paul, Stone Age Soundtracks, 2001, p. 88, 102, plaat 21
Muir, Tom, The Mermaid Bride and other Orkney folk tales, 2023, p.51
(Revised 25th anniversary addition with additional stories and illustrations).
Silva, Freddy, Scotland's sacred hidden past, 2021, p. 51-54, p. 156-157
Woodsford-Dean, This Old Golden Land, 2020, p. 108, 109, 115,
Websites
Foto's van de Domus de Janna Salixi: website
Acoustics at the Dwarfie Stane
Reacties
Een reactie posten