De eik op de breuklijn bij Uden
Door Joke Visker - maart 20, 2024
Het plaatsje Uden ligt op de rand van een aardbreuk. Op aardbreuklijnen zijn vaak kerken of andere heiligdommen geplaatst. De dag nadat ik er over lees ben ik op bezoek in Heeswijk-Dinther. Uden ligt daar vlak in de buurt. Onze gastheer is er geboren en neemt ons mee naar een eik op de breuklijn en naar een meertje waarvan het water oranje gekleurd is door het ijzererts...
Deze eik staat op de breuklijn en is tussen de 175 en 195 jaar oud
Aardbreuklijn
Hoe speciaal is het als je met een lokale bewoner mee mag rijden naar een eik op een breuklijn. De breuklijn die we bezoeken is zichtbaar en ligt aan de rand van de Peel. Een van de plaatsen die daar op ligt is Roermond en een andere is Uden. Een stuk verder vind je het Maria Bedevaartsoord in Handel. Dat bezoeken we op de terugweg naar huis. De energie van breuklijnen is op sommige plekken vergelijkbaar met die van leylijnen.
Meegenomen worden naar een bijzondere plek zonder voorbereiding is voor mij een nieuwe ervaring. Ik ben al niet heel erg goed in het oriënteren in de ruimte dus ik heb geen idee waar ik ben. Aan de andere kant is er alle gelegenheid om er 'alleen maar te zijn'. Hier staat de ervaring voorop en we laten ons meenemen de twee eiken, lopen langs een sloot met oranje water over een houten pad van planken op palen terug naar de auto. Het is even puzzelen om dit spontane uitstapje te reconstrueren. Als je een blogje schrijft over een bijzondere plek moet je wel aan kunnen geven waar dat is, toch?
Het uitkijkpunt
De breuklijn loopt vanuit Roermond gezien richting het noordwesten via Deurne en Uden naar Lith. Het bijzondere van Uden is dat je hier heel goed het verschil tussen hoog en laag kan ervaren. We parkeren aan de Karperdijk (zie onder). Komend vanuit Heeswijk-Dinther is er aan de rechterkant van de weg een pad dat leidt naar een soort uitkijkpunt. Daar staat een bord met met informatie over de omgeving. Zo krijg je alvast een indruk van de hoogteverschillen.
Omdat we een eindje verder parkeren lopen we een stukje terug. Vlak voor de bocht naar dat paadje neem ik een sterke energie waar. Misschien dat zich daar een kruispunt bevindt.
Naar dat zijpaadje heb ik een tijdje moeten zoeken. Eigenlijk is het niet zo moeilijk te vinden, maar je moet wel weten waar het is. De bomen waarnaar we op weg zijn liggen een veertigtal meter verder aan de andere kant van de weg. In vogelvlucht schuin oversteken 😉.
Toegang tot het uitkijkpunt met informatiebord
Afbeelding uitsnede Google Earth
De eiken op de breuklijn
Aan de overkant van de weg is een klaphekje waar je door kunt, met twee bruine bordjes erbij. De eiken zijn niet te missen. De monumentale eik (zie foto boven) staat aan het begin van het pad, de andere staat parmantig in het midden van een stuk grasland. Samen met Wendy loop ik er heen. We maken allebei op onze eigen manier contact en ervaren de sterke energie die ze uitstralen. We kunnen er niet helemaal bij komen, want er is een lage afgrenzing rondom de boom, die we respecteren.
Toegangspad met aan de rechterkant de monumentale eik
Afbeelding uitsnede Google Earth
De eik in het midden van het grasveld
We maken allebei op onze eigen manier contact
Het Sint-Annabos
In de omgeving ligt het Sint-Annabos. We pakken daar een klein stukje van mee. Aan het eind van het pad komen we bij een sloot met oranje water. Daar stappen we over op een houten pad op palen, dat helpt om onze voeten droog te houden. Onder dat pad is het namelijk drassig.
'In het Sint Annabos loopt je over een houten brug die bestaat uit kleine balkjes. Het wordt de Knuppelbrug genoemd', lees ik op internet. Grappig, bij een knuppel denk ik aan slaan en meppen. Maar bij een knuppelpad ligt het anders. Dat is een houten pad dat is aangelegd door een moerasachtig terrein. Zo kan je het zonder problemen oversteken. Het is best een lang pad vind ik zelf. En waarom is het water hier oranje en de grond zo drassig?
Het water heeft zijn oranje kleur te danken aan het ijzererts in de grond. En hoe onmogelijk het ook klinkt, de hoger gelegen gronden zijn hier drassig. Dat heeft te maken met het kwelwater dat in deze omgeving omhoog komt (zie link websites).
Aan het eind van het voetpad stappen we over op een houten knuppelbrug
Oranje water
We rijden nog door naar het plaatsje Uden, waar de hoogteverschillen in de omgeving goed zichtbaar zijn. We stoppen nog even bij een oranjekleurig meer. Het is een vreemd contrast met de groene omgeving en de witte eenden. Gekleurd water door ijzererts dus. Aan de kant vinden we nog een grote brok van dat ijzererts terug...
Het is een vreemd contrast met de groene omgeving en de witte eenden.
Aan de kant vinden we nog een grote brok van dat ijzererts terug...
Behalve het oranje water is er nog iets bijzonders aan de hand met het landschap. Hoe hoger je op de breuk komt, hoe natter het wordt. Dus vindt je zegge en riet op het hogere deel.
Plaatje van informatiebord
Maria Bedevaartsoord
Op dezelfde breuklijn ligt een Maria bedevaartsoord. Het kerkje is stoffig en wij ervaren er geen goede energie. In de hoek aan de linkerkant staat een beeld van de aartsengel Michael. Hij bedwingt geen draak, maar er ligt een duivel vastgenageld aan zijn zwaard. Vreemd.
Op een van de kanten van de preekstoel is Maria afgebeeld. Ze is gekroond en staat met haar voet op een slang of draak. Die heeft een appel in zijn mond. Ik vind dit een beetje dubbel op. Het kerkje voelt voor mij niet goed.
Er is speciale ruimte met een klein Mariabeeld waar de bedevaartgangers waarschijnlijk voor kwamen. Dat ziet er wel mooi uit.
Soms kan je wel eens op het verkeerde moment op een speciale plek zijn. Dat lijkt hier het geval. Aan Onze-Lieve-Vrouwe van Handel is een verhaal verbonden. Eenzelfde verhaal als ik al ken van twee andere plaatsen: de legende van de boom, het Mariabeeldje en de bron. Dit keer werd het Mariabeeldje door een herder gevonden in een meidoorn. Er zijn meerdere legendes over dit Mariaoord. Er moet dus meer waar te nemen zijn dan ik in eerste instantie dacht. Dat betekent dat ik er in alle rust nog een keer heen wil.
Energie
Op weg naar het bord met de informatie op het uitkijkpunt ervaar ik een stukje met verhoogde energie. Mogelijk sta ik hier op een kruispunt. Die vind ik terug bij de twee eiken waar we even later naar toe gaan.
Het Maria Bedevaartsoord dat we op de terugweg naar huis bezoeken voelt voor mij op het moment dat ik daar ben niet als een voedende plek. Het gegeven dat het hier om een bedevaart plek gaat geeft wel aan dat het een inspirerende plaats moet zijn. Dat vraagt dus om een retourtje Handel 😉.
Met dank aan Martijn en Wendy Smits uit Dinther-Heeswijk
Adres / locatie
Karperdijk 12, 5406 PH, Uden
Het pad naar de eiken begint bij nummer 12. Aan het eind daarvan vind je het knuppelpad, dat je terugleidt naar de weg.
Het informatiebord staat een aantal meters terug aan de andere kant van de weg, de ingang is herkenbaar aan een paaltje en een klein groen kastje.
'De boom (bij de ingang van het hek) is aangeplant geweest omstreeks 1850 ± 20 en is bijgevolg ongeveer 174 ± 20 jaar oud'.
Met dank aan Theo Buijsrogge (https://powerplaces.eu/) voor deze aanvullende informatie.
Bed & Breakfast to Bee in Heeswijk-Dinther (Wendy Smits)
Een eerder blog hierover vind je op:
Ik breng een bezoek aan de Keltische tuin van Wendy Smits. Die is gecreëerd op een schapenweide die ooit in het bezit was van haar vader. Zes jaar geleden had Wendy daar de 13 Keltische bomen geplant uit de Boomkalender (Maankalender). Ze stonden niet in een kring zoals je misschien zou verwachten, maar verspreid over het stuk land dat in de loop van de jaren een droomtuin zou worden. Nu zijn er bomen bij gekomen en exemplaren verhuisd naar een andere plek. Voor mij zijn de sleutelwoorden rust en verwondering...
Bronnen
Geysen, Cois, De Oude Wijsheid, 2008, p. 155-157
Websites
Uitleg over de Peelrandbreuk
https://nl.wikipedia.org/wiki/Knuppelpad
Een knuppelpad is een houten pad dat is aangelegd door een moerasachtig terrein, of kwetsbare natuur, zodat dit zonder problemen kan worden overgestoken.
In december 2018 werd er een knuppelbrug van 100 meter geopend. Met deze brug werd het mogelijk om twee ommetjes te maken bij het Sint Annabosje.
Op de hooggelegen Peelhorst, aan de rand van de Peelrandbreuk, vind je in de omgeving van Uden een aantal erg natte gebieden: de wijstgronden. Hoog en nat, een opvallende combinatie. Wat is de reden?
Geplaatst in Breuklijn Eik Krachtplaats Peelrandbreuk
Reacties
Een reactie posten