Het verhaal van het Osebergschip intrigeerde me al vanaf het moment dat ik er ooit over las. Het Vikingschip dat na jarenlange zeereizen gebruikt werd als laatste rustplaats voor twee bijzondere vrouwen. Een schip vol schatten die getuigden van rijkdom. Wandkleden met processies die meer vertellen over degenen die er begraven werden. Verhalen van koninginnen, priesteressen en Noorse Godinnen... 

Het Osebergschip

Het Osebergschip is de blikvanger in het Vikingmuseum. Je loopt er bij binnenkomst recht tegenaan. Om het beter te kunnen zien kun je met een trap naar een soort uitkijkpunt. Foto's maken is dan weer net wat lastiger, vanwege het formaat en mede-toeristen. Het schip is gebouwd in het jaar 820 en gaat dus al een tijdje mee. Aan de rijke decoratie kun je aflezen dat het gebouwd moet zijn voor mensen met een hoge status. Al in 834 is het aan land gebracht en in gebruik genomen als grafschip. Helaas was het al voor een groot deel leeggeroofd toen het gevonden werd in de omgeving van Vestfold. Niettemin zijn er  tijdens de opgraving in 1905 een aantal voorwerpen gevonden die het verhaal vertellen van twee voorname vrouwen. Koninginnen misschien, of priesteressen.



In het schip waren twee vrouwen begraven in een houten grafkamer op het dek achter de mast. De dames kregen een schat aan grafgiften mee op hun laatste reis. Zo zijn er o.a. drie kunstig versierde sleeën en een houten kar gevonden. Naast vijf gesneden dierenhoofden op palen en vijf bedden waren er prachtige wandkleden, die mogelijk gediend hebben als bedekking voor de houten grafruimte.  Twee van de bedden waren bestemd voor de overledenen. Skeletten van vijftien paarden, zes honden en twee ossen zijn bewaard gebleven in het schip. Het bezit van paarden was voorbehouden aan de rijke klasse. Waren ze meegegeven voor de reis naar het Walhalla? Verder is er een runenstaf gevonden van meer dan twee meter lang. Het gebruik ervan is onbekend. De letterlijke vertaling van de nog zichtbare runen luidt: 'lite vis er menneske' (weinig wijs is de mens).


Een leren etuitje

Dan is er nog een vondst om over naar huis te schrijven. Bij de oudere vrouw is een leren etuitje met cannabis gevonden. Van haar is bekend dat ze vanaf haar jeugd ernstig ziek was.  Op oudere leeftijd leed ze aan osteoporose en liep ze als gevolg van meerdere klachten waarschijnlijk mank en gebogen. Ze moet aan het eind van haar leven veel pijn gehad hebben. Gebruikte ze de cannabis als pijnstiller? Kon het bedoeld zijn om met de goden in contact te komen? Of was het textielvezel om kleding te maken?

In de afgebeelde processie op een van de wandkleden zijn veel vrouwen afgebeeld. De meeste zijn lopend of worden gedragen in wagens die door paarden getrokken worden. Er is één vrouw die het beeld domineert. Ze draagt een kap en lijkt schrijlings op een rood paard te zitten. Ze zou de godin Freya kunnen zijn.
Een kist met graan en appels, bessen en een slijpsteen wijst in in de richting van de vruchtbaarheidsgodin.
De mooi versierde processie wagen kan gediend hebben op de manier waarop de godin Nerthus langs boerderijen ging om symbolisch vruchtbaarheid te brengen op de velden.
Verder zijn er voorwerpen gevonden die met spinnen en weven te maken hebben. Maar liefst vier weefgetouwen zijn gevonden in het schip. Een half afgemaakt weefstuk heeft mogelijk toebehoord aan een van de vrouwen. Het lijkt erop dat alles wat nodig was voor weven en spinnen meegenomen was in het graf.
Het grote bed zou symbool kunnen staan voor de vruchtbaarheidsriten (heilige ritueel van het heilige huwelijk). Het is verwoest en in kleine stukjes gehakt terug gevonden.
Tot slot kan de houten kar gebruikt zijn voor vruchtbaarheidsrituelen. Met een dergelijke kar reed de 'godin' over de velden om het land te zegenen.

Adressen

Vikingskipshuset, Huk Aveny 35, Bogdø (bus 30 vanuit Oslo).
In dit museum zijn de best bewaarde Vikingschepen te bezichtigen, samen met de voorwerpen van de grafschepen van Oseberg, Gokstad, Tune en Borre.