Ik praat met mijn handen, mijn lichaam en mijn stem. Wat doet hij daar met zijn voeten in het water? Wortelt hij dieper in de aarde in de grond? Welke opwaartse energie zorgt ervoor dat hij geen grote, rechte stam heeft, maar zo dicht bij de grond al vertakt? De eik staat met een aantal soortgenoten in de bosrand rond het Quackjeswater. 

In het midden daarvan is een eilandje met een sterke energie. Je kan er niet bij, en het is daardoor een paradijs voor vogels, die er zorgeloos kunnen broeden. Naarmate onze wandeling vordert begin ik te begrijpen dat de energetische plek zich zeker niet beperkt tot het eilandje. Dat is natuurlijk ook niet logisch. 

Het lijkt alsof het stukje bos betoverd is in zijn groeikracht. Kan het zijn dat er een stuwende, spiralende energie aan de basis ligt van de gekronkelde en gedraaide bomen en takken die we tegenkomen? En waarom schieten er dan aan de andere kant loodrechte braamstelen naar boven? 

Meidoorn en braam zijn volop aanwezig. Binnenkort zullen de bramen als een dichte haag de weg naar de meidoorn versperren. Zo zorgt die sterke, onuitroeibare braam voor een extra laagje bescherming. Samen houden ze elkaar in evenwicht: Braam stimuleert de levenskracht en geeft energie, Meidoorn doet haar best om veel zonne-energie te krijgen, maar kan zich tegelijk kwetsbaar voelen. Ze staat bekend om haar kalmerende werking. Ik zie ze vaker bij elkaar. Het voelt als een sprookjesbos op deze vroege, zonnige morgen. Hoe langer ik er ben, hoe meer ik me verwonder. Ik sla de herinnering in me op.