Op de een of andere manier krijg ik het gevoel dat de boom aan de noordkant van de kerk staat. Misleid door het donkere bladerdak van de bruine beuk. Aan de zonnestand lezen we af dat we in het zuiden staan. En dat hadden we kunnen weten door de uitlijning van de kerk (met de toren in het westen en de beuk er pal naast). Zouden er veel mensen gezellig op dat bankje komen uitrusten? Nodigt die plek in de schaduw uit? 

Tegenover de kerk heeft een kasteel gestaan. In het bewaard gebleven koetshuis wordt heden ten dage op stand getrouwd :-). We lopen over het bruggetje naar de overkant van de kerk, waar we nu door een brede sloot van gescheiden zijn. Opnieuw krijg ik een gevoel van (onbedoelde) ontoegankelijkheid. Het zicht op de kerk wordt geblokkeerd door een brede rij bomen. Een onuitgesproken signaal dat op afstand houdt. Ik heb begrepen de hoofdingang van de kerk in de loop der tijden naar de zijkant is verplaatst. Toch blijft mijn gevoel roepen dat het niet klopt.