Maassluis: de Walnotenboom boven aan de dijk

Zelf woonde ik in mijn jeugd 'onderaan de dijk'. En bovenaan de dijk stond de Walnotenboom, bij ons thuis Okkernotenboom genoemd. Elke dag passeerde ik hem twee keer als ik de trap op en neer ging van en naar school. Heel af en toe rolde er een verdwaalde noot tijdens een harde windvlaag de dijk af tot bij ons huis. 

Verdwaalde noten en lieveheersbeestjes

Het vinden van noten was geluk hebben. Die werden er met stokken uitgeslagen voor ze rijp genoeg waren om te eten. Het commentaar van mijn vader maakte duidelijk dat dat toch niet de bedoeling kon zijn.  Heel af en toe rolde er een verdwaalde noot tijdens een harde windvlaag de dijk af tot bij ons huisDat is wat mijn broer zich herinnert. 

Zelf was ik wat minder alert. Mijn kleine meisjes belangstelling richtte zich op de ligusterhaag ernaast. Als die in bloei stond vingen we lieveheersbeestjes, die in een glazen potje met gaatjes-in-het-deksel bewaard werden. We voegden een paar blaadjes toe omdat ze natuurlijk wel iets te eten moesten hebben :-). 
Nog altijd als ik in de lente langs die heg loop herinnert de geur van de bloemen me aan dat jampotje. Die Walnotenboom zonder noten om te rapen had weinig aantrekkelijks in die tijd.

Vorige week werd mijn belangstelling geactiveerd door middel van een lading uit Frankrijk meegebrachte walnoten. Ik ging terug naar de oude vertrouwde boom op de dijk, die door een jonger exemplaar is vervangen. De oude boom heeft het loodje gelegd toen ik even niet oplette... 


De Walnotenboom bovenaan de dijk bij ons huis


Heel af en toe rolde er een verdwaalde noot tijdens een harde windvlaag de dijk af tot bij ons huis


Links: De noten werden er met stokken uitgeslagen voor ze rijp genoeg waren om te eten
Rechts: De bijna lege schaal met rijpe Franse walnoten

Een koninklijke afkomst

De Walnoot kan bogen op een koninklijke afkomst. Dat is niet alleen af te leiden uit zijn naam (Juglans Regia), maar ook uit het verhaal rond haar ontstaan. Eigenlijk is 'hij' niet het goede woord om hem ermee aan te spreken. De Walnotenboom is een 'zij'! 

Lang geleden was de god Dionysos gevraagd of bij Griekse koning Dion van Laconië te komen om zijn drie dochters orakelen te leren. Zo gezegd, zo gedaan. Er was alleen een kleine onvoorziene omstandigheid, n.l. dat Dionysos verliefd werd op de jongste dochter van de koning. Dat werd door de twee oudere zussen aan hun vader verklapt. Dionysos liet dat niet op zich zitten en veranderde de twee dames in rotsen. 

Carya stierf van verdriet en werd door hem in een Walnotenboom veranderd. Maar..... dat orakelen dat had ze nog net geleerd, dus geeft ze die kennis aan je door: doe een wens en gooi een walnoot in het vuur. Kijk hoe hij eruit ziet als hij brandt. Je kan op die manier aflezen of je wens vervuld gaat worden :-). 

Het bericht van de dood van Carya werd door de godin Artemis persoonlijk naar Athene gebracht. Daar is ter ere van Artemis Caryatis een tempel gebouwd met pilaren van walnotenhout. Die pilaren hebben de vorm van vrouwen. Zo worden we tot op vandaag aan haar verhaal herinnerd. 



Symbool van vruchtbaarheid

De Walnoot heeft heel wat in haar mars. Ze zorgt voor vruchtbaarheid en kan orakelen. Bij huwelijken werden de noten gestrooid als wens voor een voorspoedige toekomst. Zo'n gewoonte die je kan vergelijken met rijst strooien in onze tradities. En dat slaan komt ook niet uit de lucht vallen. Dat laatste heeft te maken met vruchtbaarheid, evenals de noten. Dat was om de energiestroom van de boom te activeren en in beweging te brengen. 

In oude boeken lees je over de roe van Sinterklaas, oorspronkelijk bestemd voor eenzelfde doel. De goede man ging natuurlijk geen bomen slaan :-). Ook vee werd in het voorjaar met takken geslagen, opdat er maar veel jongen geboren zouden worden. 

En tot slot

Onder de boom wil niet veel groeien. Dat heeft haar een slechte naam bezorgd. Want zou dat niet komen omdat heksen daar onder samenkwamen? 
Daarentegen verjaagt de boom muggen en vliegen met haar geur. Zet haar bij je huis en je bent gevrijwaard van insecten en beschermd tegen de bliksem. 

De noten moéten trouwens wel goed voor je hersenen zijn, kraak die noot maar eens en je ziet het vanzelf! En heb je nog een zetje nodig om een nieuwe levensfase in te gaan? Walnoot helpt om de laatste verbindingen los te laten en de stap te wagen.



Een afbeelding van een pilaar uit de Griekse tempel (bron)



Plaats

De Notenboom staat rechts naast de trap op de Zuiddijk ter hoogte van de Patijnestraat

Noten

De mythe van Carya is samengesteld uit verschillende bronnen
1: Compendium van rituele planten in Europa - Marcel de Cleene en Maire Claire Lejeune
2: Bomen en mensen - een oeroude relatie- onder redactie van Frank Moens en Roelie de Weerd
3: The Living Wisdom of Trees - Fred Hageneder

Gerelateerde blogs

(De Hazelaar bij het Schuurkerkje)
Binnen een straal van 500 meter heb ik negen van de dertien bomen van de Maankalender gevonden en de tiende staat in mijn tuin. De resterende drie weet ik ook te vinden, maar vragen een omweg. Vandaag ga ik met een paar vriendinnen op pad. De keuze valt op de Hazelaar in het hofje van het Schuurkerkje...

Dit worden van zijn lang zal ze leven geen peulen. Peinzend kijk ik naar de trossen hangende zaadjes in de boom. Hij staat daar op een verlaten speelplaatsje, dat in rap tempo door de natuur wordt heroverd. Voorzichtig trek ik de conclusie dat dit zeker weten geen valse acacia of Robinia kan zijn, al zou ik tot op gisteren mijn hand ervoor in het vuur hebben gestoken...

'De-ze-da-me-zal-het-zijn'. Ik word wakker met de herinnering aan een kringspelletje uit mijn jeugd. 'Groen is gras, groen is gras, onder mijne voeten'. Zo ongeveer achttien keer heb ik het in mijn droom begeleid en gezongen tot alle deelnemers aan de beurt zijn geweest. Niet echt uitgerust wakker geworden dus, en bovendien blijft het melodietje in mijn hoofd hangen...

Zo af en toe loop ik langs de eik die in een kleine tuin langs het water staat. Toen ik naar hem op zoek was, vlak nadat ik in Maassluis kwam wonen, vond ik hem bij het huis waar mijn oma ooit woonde. De takken hangen ver over het water en vaak bewonder ik hem vanaf het Karnemelkse bruggetje. Maar deze keer kom ik bovendijks en constateer dat ik heel misschien een brilletje nodig heb. Die groene en rode bolsters heb ik nog nooit eerder gezien...



Frankrijk: op zoek naar de Zwarte Madonna

Zomervakantie 2013. We maken een rondreis door Frankrijk en logeren op loopafstand van Rennes-le-Château. Op zijn landgoed 'Les Labadous' was in de schors van een boom de afbeelding van Maria Magdalena ontstaan. We zagen er een foto van. En dat maakte me nieuwsgierig, daar wilde ik wel naar toe...


De boom op het landgoed 'Les Labadous' met de afbeelding van Maria Magdalena

We bezochtenVézelay, Rocamadour en Rennes le Château, maakten een stop in de Pyreneeën en reden via Lourdes door naar Chartres. Tijdens die reis kwam een aantal Zwarte Madonna's op ons pad. Een impressie vind je hier onder.


De Zwarte Madonna van Le Limoux: 'De-Notre-Dame-de-Marceille'
Zij wordt beschermd door een hekwerk


De Zwarte Madonna van Rocamadour


De dame op de pilaar in de kathedraal van Chartres


De Zwarte Madonna van Chartres in de crypte

De Zwarte Madonna's van Chartres en Le Limoux staan in de buurt van een bron. 


Bron in de crypte van Chartres


Bron bij de basiliek van Le Limoux

De rode mantel van Maria

Tijdens mijn (veelvuldige) bezoeken aan oude kerken speurt mijn oog naar Maria's met een rode mantel. Dat rood was op een gegeven moment uit den boze, omdat het de vruchtbare vrouw en moeder symboliseerde. De Drievoudige Godin werd vroeger uitgebeeld in drie kleuren: wit voor de Maagd, rood voor de moeder en zwart voor de oude, wijze vrouw of Crone. Drie fasen van het vrouw-zijn maakten de cyclus compleet. In 1649 werd door de kerk beslist dat de Maagd Maria alleen nog maar in blauw en wit mocht worden afgebeeld. Ik las er al lang geleden over in het boek 'De vrouw met de albasten kruik' van Margaret Starbird met als ondertitel: Maria Magdalena en de betekenis van de graal. Af en toe valt mijn oog op een Maria met een rood gewaad. Dat rode gewaad zit weliswaar verstopt onder een blauw kleed, maar toch...(Zie gerelateerde blogs)


Maria met een rood gewaad in Le Limoux

Een boek vol Zwarte Madonna's

Herfstvakantie 2015: Ik heb het boek 'De Zwarte Madonna van Oer-tot Eindtijd van Annine van der Meer cadeau gekregen (met als ondertitel: De Moeder van Donker en Licht en haar dochter Maria Magdalena). Ik stuit op hetzelfde thema en lees met plezier haar uitleg over de Zwarte Madonna's uit de Romaanse tijd: recht voor zich uitkijkend, met het kind op schoot, dat recht voor zich uitkijkt. 
En over de omslag die volgt in de 13de en 14de eeuw: de staande beelden komen in zwang. De Maria's krijgen een blank gezicht en dragen het kindje op de linkerarm. Vanaf 1649 zijn de kleuren blauw en wit gekoppeld aan de Maagd Maria. Vooruitbladerend ontdek 1 foto waarbij de Maria het kind op de rechterarm draagt. Dat maakt me nieuwsgierig :-).



Adres

Centre Les Labadous:11190 Rennes-le-Château, Aude, France

Limoux: Notre-Dame-de-Marceille: Unnamed Road, 11300 Limoux, Frankrijk
Rocamadour: Tussen de stad en de burcht
Chrtres: 16 Cloître Notre Dame, 28000 Chartres, Frankrijk


Gerelateerde blogs

De Zwarte Madonna
https://jokessterrenkruid.blogspot.com/2017/09/een-bijzonder-moment-in-orcival.html
https://jokessterrenkruid.blogspot.com/2018/01/de-zwarte-madonna-van-vezelay.html

Parijs: een wensenlijstje voor je-weet-maar-nooit

Dat kleine briefje stop ik in mijn tas voor je-weet-maar-nooit. Ik heb vlak voor ons  vertrek op de site Parijs à la carte een aantal oude kerken gevonden. Hoewel we al een aantal uitstapjes in onze gedachten hebben, weet je maar nooit of we er toevallig in de buurt komen. En dan is een bezoekje altijd de moeite waard. Met een beetje geluk kunnen we er een aan ons lijstje toevoegen. En dat beetje geluk valt me ten deel :-). Op de Saint Denis na, die buiten de Periferique gelegen is vinden we de gelegenheid om ze allemaal te bezoeken. Genoeg indrukken om te verwerken nu ik weer thuis ben. Ik heb nog net even de tijd, want de opmaat naar het werk is al begonnen...


Saint Etienne du Mont, Saint Séverin, Saint Germain des Prés


Chapelle Notre Dame-de-la-Médaille-Miraculeuse, Saint Denis (buiten de Periferique)

De drie kerken hebben allemaal iets bijzonders, maar ze hebben ook allemaal iets gemeen. Ze zijn gebouwd voor 1350, of ze staan op de plek waar voor die tijd een oudere kerk heeft gestaan. Het laatste betekent dat de locatie ervan zorgvuldig is uitgekozen en er rekening is gehouden met de energiestromen. De plattegronden komen voor een groot deel overeen. En zelfs in het Louvre viel het oog van Man op een plafondschildering met een plattegrond van dat basispatroon.

Plafondschildering in het Louvre


En zelfs in het Louvre viel het oog van Man op een plafondschildering met dat basispatroon.

Daar is Paus Julius ll afgebeeld terwijl hij aan Bramante, Michel Angelo en Raphaël de opdracht geeft voor de bouw van het Vaticaan en de Sint Pieter. Ik vond de uitleg van de schildering op de officiële site van het Louvre en dat heeft me best even moeite gekost. De bouwtekening die hier te zien is, vind je in variaties terug in veel oude kerken. Ze lijken volgens eenzelfde principe gebouwd. Bramante ontwierp voor de Sint Pieters kathedraal een plan met een Grieks Kruis als basis  Een plattegrond ervan vind je hier.

Saint Germain des Prés

Dit is de oudste kerk van Parijs, gebouwd op de plek waar sinds de 6e eeuw een benedictijnse abdij heeft gestaan. De toevoeging 'des Prés' herinnert eraan dat de kerk oorspronkelijk buiten Parijs was gelegen. De huidige kerk is ontstaan in de 11de en 12de eeuw. De kerk is na verwoesting een aantal keer opnieuw opgebouwd naar de oorspronkelijke tekeningen. Er zijn ook stukjes bijgebouwd in de loop der eeuwen. Vooral het oude deel bij het koor met zijn kleuren en fresco's heeft een voor mij bijna archetypische sfeer.


Kapel van Saint Germain. Houten beeld van Saint Germain door Muriel Pulitzer (1961)


Engelenkopje op de lage pilaar in de Sint Anna kapel


Oude kleuren en afbeeldingen van mythische figuren op de pilaren

Saint Séverin

Deze kerk is gebouwd op de plaats van een Merovingisch heiligdom. Naast de kerk aan de overkant van een pleintje staan de overblijfselen van het bijbehorende klooster. Daar konden we niet bij komen. Misschien is het op andere tijden wel toegankelijk. In deze kerk staan bijzondere gedraaide pilaren, die palmbomen voor moeten stellen. In het koor vind je ook een diepe waterput. In een van de nissen hangt een kastje waarin de relikwieën van de Heilige Ursula bewaard worden. 


Gedraaide pilaren in de vorm van een palmboom


Waterput bij het koor


Relikwieën van de Heilige Ursula


Met tekst en uitleg

Saint Etienne du Mont

De Saint Etienne du Mont is oorspronkelijk gebouwd in de 13de eeuw. Wat de kerk bijzonder maakt is het hekwerk (doksaal) dat geplaatst is tussen het koor en het schip. Het is de enige kerk in Parijs die nog zo'n galerij heeft. Verder is er het praalgraf van Sainte-Geneviève te vinden en valt mijn oog op een een paar schitterende glas-in-lood ramen die een straat in de stad uitbeelden.


Doksaal als afscheiding tussen schip en koor


De galerij is via een trap vanaf het koor bereikbaar


Het praalgraf van Sainte Geneviève


Glas in lood raam met stadsbeeld


Plattegrond van de kerk


De voorganger van de Saint Etienne du Mont was de Sainte-Geneviève abdij,
 gebouwd in de zesde eeuw over het graf van de heilige Geneviève

Chapelle Notre Dame-de-la-Médaille-Miraculeuse

Deze pelgrimskapel ligt verscholen tussen de gebouwen van het warenhuis Bon Marché en is in 1830 gebouwd op de plek waar de Maagd Maria aan de novice Catharine Labouré is verschenen.   Een tijdje van te voren wijzen bordjes al de weg, dus je kan het niet missen.  De kapel heeft een devote sfeer, die ik niet wil verstoren door in de rondte te gaan lopen. Het lichaam van Catharine rust in een glazen kist rechts in de kapel. Links staat de eveneens glazen kist van Sainte Louise de Marillac, die samen met Saint Vincent a Paulo de orde van de 'Soeurs de la Charité' oprichtte. 


De kapel met het beeld van Maria


Informatie bij de ingang


De glazen kist met het lichaam van Catharine Labourè


Glazen kist met het lichaam van Sainte Louise de Marillac



Kaarsje en bordjes met dankbetuigingen




Parijs: de crypte van de Sint Sulpice

Volgens een oude kaart zou de Saint Sulpice precies op de plek gebouwd zijn waar ooit een tempel van Isis stond. Dat maakt het interessant. En de aanwezigheid van de crypte maakt het nog interessanter. Oude kerken staan op sterk energetische plaatsen. Als er een voorganger voor 1350 gestaan heeft kun je daar zeker van zijn. Dat maakt de kerk voor mij zo speciaal...

Dat werd een retourtje naar Parijs

Dat ik heel graag de crypte van de Saint Sulpice wilde bezoeken vertelde ik in een vorig blog. Maar zonder reservering was dat niet mogelijk. We kwamen ervoor terug. We konden wel terecht in de kerk zelf en dat was al interessant genoeg. Hierover vind je meer in het blog: dus wordt dus een retourtje naar Parijs *.

Het bezoek aan de crypte

Op de afgesproken tijd verzamelen we onder het orgel. De gids blijkt een rap Frans sprekende dame die het spreektempo versnelt naarmate ze enthousiaster wordt :-). Kan ik het verhaal in het begin nog redelijk volgen, aan het eind moet ik het doen met sleutelwoorden en bij de uitleg van de geschiedenis van belangrijke personen laat ik de informatie langs me heen glijden en dwaal met het fototoestel voor de groep uit. 

De crypte heeft voor onbekenden een beetje weg van een labyrint, en gedurende de route worden de hekken geopend en gesloten. Dus als je achter blijft heb je een probleem. Begrijp ik best. Aan de andere kant zou het wel zijn voordelen hebben om eens rustig in te tunen op die oude energie en je weg te laten glijden in de tijd. Maar dat geluk wordt me door de oplettende gids die meeloopt niet gegund. Die kent zijn verantwoordelijkheid. Hij haalt me terug als ik een foto van de achterkant van de waterput wil maken. Ondertussen geniet ik van de ruimte en neem zoveel mogelijk indrukken in me op.
Het bezoek aan de crypte laat verschillende indrukken na. Voor de een is het een feestje, voor de ander een tour door een heel oude kerk 😉.

Impressie van de crypte

Hieronder volgt een impressie van de crypte. Een kleine selectie van de gemaakte foto's, vanwege de ruimte. Wil je meer foto's zien dan kan dat hier (met uitgebreide informatie in het Frans).


Een van de oudste zuilen


Gedenkplaat Guillaume de Seve de Julien en zijn echtgenote
(de Dood en de Tijd)


Tombe van Blache de Berulle


Onder dit kruis ligt nog een kleine crypte


Beelden van Lucas en Johannes, gered na de beeldenstorm



Trapje naar de klokkentoren




Een foto van de achterkant gaat me niet lukken


Namen van verschillende bisschoppen en kardinalen


Crypte Vaticaan ll








Adres

2 Rue Palatine, 75006 Paris, Frankrijk

Eerdere blogs

(De naam van dit blog is gewijzigd in: de Kerk van Saint Sulpice)
Hier vind je ook de plattegronden van de kerken en een tekening van de energiebanen.