Met mijn blote voeten loop ik over de warme stenen van het Maria Labyrint. Een vriendin had me op het bestaan ervan attent gemaakt en het was in mijn hoofd blijven hangen. Deze mooie dag vroeg gewoon om een uitstapje en al gauw waren we op weg er naar toe...

We logeren in een klein hotelletje op loopafstand van de Externsteine. Al wandelend door het bos ontdekten vrienden van ons vijf jaar geleden een labyrint in een klein dalletje. Door stormen raakte het afgesneden van het wandelpad, maar we hebben het met hulp van een kenner terug kunnen vinden. Het dalletje is niet ver van de Externsteine gelegen, in het bos aan de overkant van het meer...

Het stadje dat was  uitgekozen op de gunstige ligging ( op twee derde van de reisafstand) en op de leuke naam bleek na Lourdes het meest bezochte pelgrimsoord van Frankrijk te zijn :-). Dus stapte ik opgewekt in de auto, met het vooruitzicht op een bezoek aan de zwarte Madonna boven op de rots. 

Dat bezoek liet even op zich wachten. Want verrassing 2 bestond uit het ontbreken van de straatnaam in het navigatiesysteem. Het draaide rond en wist de weg niet meer. Dus op naar het Franse VVV. Aha, ons hotel lag in de middeleeuwse stad op de berg, waar alleen voetgangers toegang hadden. Voor gasten van de hotels met een auto was er een uitzondering gemaakt. 

Even later bereikten we de toegangspoort tot de oude stad. Zo'n poort waar je auto net doorheen kan. We stuitten letterlijk op rijen winkelende toeristen, die het ons niet in dank afnamen dat wij daar (stapvoets) reden. Dat was verrassing 3. 

Verrassing 4 zorgde even voor net-geen-paniek, althans bij mij. Op de ruime parkeerplaats die we vooraf gezien hadden stonden de auto's drie rijen dik achter elkaar geparkeerd. Rij een en twee stonden geblokkeerd en in rij drie was geen enkele plaats meer. Een vriendelijke man sprong voor onze auto en liet ons  weten dat hij onze auto ergens ging laten. Waar hij dat ging doen was ons een raadsel en hoe we hem terug zouden krijgen eveneens. Maar de naam van het hotel op zijn t-shirt stelde ons enigszins gerust. Mijn man parkeerde de auto in een hoek en snel haalden we de belangrijkste spullen uit de auto. Ja, ja, de op een na drukst bezochte pelgrimsplaats van Frankrijk. We begonnen het langzaam te begrijpen :-). 

Na een heerlijke avondmaaltijd klommen we de 216 treden op naar de kapel van de zwarte Madonna. Verrassing 5. Er werd een mis gehouden en de kapel was daarom even niet toegankelijk. Geduldig geworden bleven we in de buurt en  werden na een half uurtje beloond! Verrassing 6 was een prachtige - tegen de rotsen aangebouwde kapel - met de zwarte Madonna hoog op haar troon.