Lente, de Maan van de Dood, de Els en de Ram

Elk jaar opnieuw verheug ik me op de lente. Gisteren stond de Zon op de laatste graad van het teken Vissen en schoof in de loop van de dag door naar Ram. Dag en nacht waren even lang en vanaf nu worden de dagen dus langer. Vanaf nu wint het licht aan kracht en heerst de dag over de nacht. De Sneeuwmaan maakt plaats voor de Maan van de Dood. Vanaf nu wint het licht aan kracht en heerst de dag over de nacht.  Laat de lente maar komen...

De Maan van de Dood 

Maandag maakte de Sneeuwmaan plaats voor de Maan van de Dood. Deze Maan loopt van 19 maart tot 18 april. De Volle Maan valt dit jaar (20130 op 31 maart en vlak daarna is het Pasen (1)
Dat Aprilletje Zoet wel eens een witte hoed heeft houd ik graag theoretisch. Die winterbanden zitten er trouwens nog om. Ik negeer de heersende kou en trek met Pasen iets luchtigs aan, net zoals ik dat als klein meisje deed. Alsof ik daarmee de komst van de lente kan forceren 😉. 

De symboliek van de Els 

De boom die bij de Maan van de Dood hoort is de Els. De Els is altijd beschouwd als een magische boom en wordt geassocieerd met de Elfenwereld. Hij werd niet gekapt omdat de Elfenkoning er woonde. In Ierland was het vellen van de boom ooit strafbaar en dit werd dan ook tot rond 1950 vermeden. 
De boom is klein, maar heeft verborgen krachten. In de verhalen wordt hij neergezet als een vechter, maar de boom groeit vaak aan de waterkant. De Els draagt daarom in de symboliek mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten in zich van vuur en water. De boom helpt je om nieuwe situaties aan te kunnen. Dat past goed bij de energie van het teken Ram. 

Mensen die geboren zijn tussen tussen pakweg 21 maart en 20 april houden van uitdagingen en willen graag nieuwe plannen uitvoeren. Ze kunnen enthousiast aan de slag gaan en vergeten dat andere mensen soms wat tijd nodig hebben om hen te volgen. Ze lopen voorop en tonen leiderschap. Ze durven voor zichzelf op te komen. Ram is het eerste teken van de dierenriem en markeert daarmee ook het begin van de lente. De energie van de Ram en de Els liggen in elkaars verlengde. Voeg er de Keltische god Bran aan toe en je hebt een strijdbaar trio 😉.


De boom die bij de Maan van de Dood hoort is de Els.

De strijdbare Bran

De aarde zal toch zeker wel een keertje dit jaar wakker gekust worden door de Zon? Misschien hebben we daar de strijdbare Keltische Bran voor nodig. Hij staat symbool voor de symboliek van de Els. Gewapend met speer en zwaard duwt hij het donker van de winter weg. Hij heeft de groene draak verslagen en viert zijn overwinning op het seizoen...


De symboliek van de Els zie je terug in de figuur van de Keltische God Bran. 
Deze prachtige plaat komt uit het boek: The Celtic Lunar Zodiac p. 56
 © tekst: Helena Paterson
 ©  illustraties: Margaret Walty, 1992
Met dank voor de toestemming 




Noten

(1) 
De volle maan van de Sneeuwmaan valt tussen 18 februari en 19 maart.
De volle Maan van de Maan van de Dood valt tussen 19 maart en 18 april.
Pasen loopt als het ware met het maanritme mee en valt altijd op de eerste zondag na de volle maan die volgt op de lente equinox (21 maart). 
Pasen valt dit jaar (2024) op 31 maart na de volle maan op maandag 25 maart.

Pagina Boomkalender


Bron afbeelding

Paterson, Helena, The Celtic Lunar Zodiac, 1992
© afbeelding Margaret Walty, 1992



Glastonbury: Impressie

Ineens vloeide alle informatie samen. Ik las het boek Nevelen van Avalon van Marion Bradley en werd erdoor geïnspireerd. Ik wilde zelf die magische plaats bezoeken, maar wist tegelijk niet goed hoe ik die moest vinden. Dat bleek geen enkel probleem. Nog geen week nadat ik het plan bedacht had viel er een maandblad met een artikel over Glastonbury in de bus en verscheen er een advertentie voor een overtocht naar Engeland in de krant. De wens om naar Glastonbury te gaan werd in een oogwenk gerealiseerd...

Vijf highligts

We bezochten de highligts: de Wearyall Hill, de Abbey, de Tor, de twee overgebleven bomen Gogh en Magogh, de Chalice Gardens met de bron onderaan de Tor. We genoten voor het eerst van ons leven van een Engels ontbijt en een High Tea in een tearoom. Het was bijzonder en voor herhaling vatbaar.

Wearyall Hill.

De legende vertelt dat Jozef van Arimathea naar Engeland reisde en bij aankomst in Glastonbury zijn staf van hout in de grond stak op Wearyall Hill. De staf schoot wortel en er groeide een meidoorn op deze plek. Deze meidoorn bloeit twee keer per jaar, met Pasen en met Kerstmis. Nog steeds groeien afstammelingen van deze boom op de heuvel en krijgt de koningin met Kerst een bloeiende tak aangeboden. Hij stichtte de eerste Christelijke kerk in Engeland. Mogelijk op de plaats van de Lady Chapel.



Wearyall Hill met meidoorn

De Abbey


Lady Chapel


Ruïne van de abdij


Graf van koning Arthur, hoogaltaar


Meidoornstekje van de boom van Jozef van Arimathea

De Tor

Over de Tor valt veel te vertellen. Er is een oude spiraalweg die naar boven leidt. Het zou een plaats geweest zijn waar de Druïden samenkwamen en er heeft een kerk gewijd gestaan gewijd aan St.Michael. Onder de Tor komen twee leylijnen samen.
Bovenop de Tor stond al van oudsher een heiligdom. Een processieweg leidde erheen. Aan beide zijden van de laan stonden eiken. Twee van deze eiken hebben de tijd overleefd. Ze heten Gogh en Magogh.


De Tor en de spiraalweg


De overgebleven Michaelstoren

Gogh en Magogh

Aan beide zijden van de processielaan naar het heiligdom stonden eiken. Twee van deze eiken hebben de tijd overleefd. Ze heten Gogh en Magogh. Gogh is in april 2017 verloren gegaan ten gevolge van brand. 


Gogh en Magogh aan het begin van de processielaan naar de Tor


Gogh en Magogh zijn wel heel erg dik en oud. 2000 jaar?


Chalice Gardens

Onderaan de Tor liggen de Chalice Gardens met de beroemde Chalice Well. Het roodgekleurde, ijzerhoudende water is genezend en kan aan ook aan de buitenkant van de tuin getapt worden.



De oorsprong van de bron


De deksel met het motief van de Vesica Pisca



Op zoek naar de bron van Avalon

Overnachten in een B&B


Erf van Bed & Breakfast adres

Onze twee jonge dochters creëerden in het grind op het erf het eiland van Avalon.

                           

Avalon in het grind


En dit hielden we erin :-)
Afbeelding uit ons plakboek, bron onbekend



Glastonbury en het legendarisch Avalon

In Engeland ligt het legendarische Avalon. Het eiland waar de gewonde koning Arthur naartoe gebracht zou zijn per boot. Het was omgeven door water en lag verscholen in sluiers van mist. Avalon betekent 'appel' en mensen wijzen het stadje Glastonbury aan als plaats waar het zou liggen. Voor mij is Glastonbury een bijzondere plaats, omgeven met veel mystiek. Die mystiek trekt als een elastiekje aan me als ik in de buurt ben... 

De Tor

Een van de plekken die we altijd bezoeken is de Tor. Boven op de Tor staat de Michaels toren. Je kan deze toren al van heinde en ver zien. De Michaelstoren kijkt uit over Avalon. 
De Tor heeft een krachtige, energieke energie. Als je fit genoeg bent ren je hem op. Dick van den Dool schrijft in zijn boek Langs mysterieuze plaatsen in Zuidwest-Engeland  dat hij samen schreef met Wigholt Vleer: 'De Tor is overweldigend. De energie op de plaats van de oude St. Michaels toren is werkelijk zeer heilzaam, genezend en krachtverwekkend, zowel vrouwelijk, met een maanintentie als ook zonnig, mannelijk, krachtig. De Tor is terecht een bedevaartsplaats (.....)'.  Ik herken dat wel. 



Boven op de Tor staat de Michaels toren. 
Als je fit genoeg bent ren je hem op

Het eiland Avalon

Glastonbury wordt geassocieerd met het eiland Avalon, het eiland dat omgeven was door mist en dat je alleen kon bereiken als je de magische boot op kon roepen en de weg er naar toe kende. De gewonde koning Arthur wordt er door zijn halfzuster Morgan le Faye heengebracht. 
Het verhaal wil dat de vier heuvels van Glastonbury alleen 's zomers te bereiken waren. Eeuwen geleden stond het omringende land in de winter onder water. De Tor, Chalice Hill, Windmill Hill (St Edmund's Hill ) en Wearyall Hill torenden boven het water uit en vormden samen een tijdelijk eiland.


Op dit kaartje kun je de vier heuvels goed  zien *


De Tor met de Michaelstoren                                          Wearyall Hill

De Tor

Een van de plekken die we de afgelopen jaren meermalen bezochten was de Tor. Boven op de Tor staat de Michaëls toren. Je kan deze toren al van heinde en ver zien. Zo klein als hij was, was onze kleinzoon gefascineerd door die toren. Wij beloofden er een foto van te maken als we er waren. 

Dat hebben we gedaan. De vraag is of dat verstandig was. We werden die dag kletsnat en waaiden uit ons hemdje. We realiseerden ons pas dat het érg hard waaide toen we al halverwege de berg waren, aan de steile zijde, en het te laat was om rechtsomkeert te maken. 
Bovenop raasde er  een regelrechte storm. We konden ons nauwelijks staande houden. Wel eens op een berg gestaan waar je bijna afwaait? Eenmaal beneden durfden we weer grapjes te maken. 
Die beloofde foto hebben we gemaakt. Maar nooit eerder hadden we Glastonbury aangetroffen in aanhoudende regens met stormachtige wind. 


De Tor in regen en wind

Eiland in de mist

Meestal treffen we goed weer als we deze regio bezoeken. Het heet niet voor niets 'Zomerland'. Maar deze keer regende het meer dan veertien dagen en het hield niet op. De hele zomer hield de regen aan. Sommige wegen overstroomden en we vroegen ons af of het verantwoord was om verder te reizen.
De onderstaande foto van die aanhoudende regenperiode geeft een beeld van hoe het vroeger geweest zou kunnen zijn. Omgeven door water, alleen per boot te bereiken. Alleen de mist ontbreekt...


Foto: van John Dalton uit Glastonbury
Bron: Nieuwsbrief  Sacred Pathways (Cora van Ham)



Noten

Het stukje onder het kopje 'De Tor' is overgenomen in mijn blog: 'Dagboek van een Grootmoeder'

Websites



Gerelateerde blogs